қурбон

I

[قربان]

а

1. д. он чи ки дар роҳи Худо садақа мекунанд (монанди гӯсфанд, гов, шутур) ва бо он ба Худованд қаробат меҷӯянд

2. қурбонишуда; талафёфта, талафшуда, ҳалокгардида

3. маҷ. калимаи муроҷиати самимона; қурбони… фидои…, садқаи…, тасаддуқи…; иди қурбон иди динии мусулмонон, ки дар он чорвои фарбеҳ ва солим қурбонӣ карда мешавад (муқ. иди азҳо); қурбон додан фидо кардани касе дар роҳи расидан ба мақсаде, аз даст додан; талафот додан; қурбон кардан а) дар роҳи худо кушта, садақа кардани гӯсфанд, буз ва ғ; б) фидо кардан, аз даст додан; ба хотири касе ё коре аз баҳри худ ё касе ва ё чизе гузаштан; в) фидои кори баде кардани касе; бедареғ истифода бурдани касе барои расидан ба мақсаде; қурбон шудан а) фидо шудан, ҷон нисор кардан; б) талаф ёфтан; ҳалок шудан; қурбони коре гардидан фидои коре шудан, ҷон нисор кардан барои коре; фирефтаи коре ё чизе шуда, худро зоеъ кардан; қурбони тир гардидан тӯъмаи тир гаштан, бо тир кушта шудан; сари худро қурбон кардан ҷони худро фидо кардан, аз баҳри ҷони худ гузаштан

◊ қурбонат шавам ҷонам ба ту фидо, тасаддуқат гардам (дар мавриди таҳқиқу тасдиқ гуфта мешавад)

II

(қирбон)

[قربان]

камондон, чарме, ки дар тиркаш дӯхта, ҳамоилвор дар гардан андозанд, ба тавре ки тиркаш дар паси дӯш ҷой гирад ва камонро низ дар он чарма нигаҳ доранд